සිතෙහි ඇති වූ කම්පනය හේතුවෙන් සුළු මොහොතක් යන තුරු ආකාශ්ගේ මුවට වචන නොපැමිණියේය. එම නිසා තත්පර කිහිපයක නිහැඩියාවක් නැවතත් ඇති විය. මෙවරද එය බිද දැමුවේ ගිහාන් නමින් හදුන්වා දුන් ඇමතුමේ අනිත් පැත්තේ රැදී සිටි පුද්ගලයා විසිනි.

“විශ්වාස කරන්න අමාරුයි නේද? කමක් නෑ. එක අතකට ඔයා මාව වෙනම කෙනෙක් කියල හිතුවත් කමක් නෑ. මොකද අතුරුදහන් වෙච්ච ගිහාන්ට වැඩිය දැන් ඉන්න ගිහාන් ඒ කිව්වෙ මම ගොඩක් වෙනස්.”

“ම… මට, මට මේක හිතාගන්නවත් බෑ. ඔයා කොහොමද මං ගැන දන්නෙ. අනික මං ඔයා ගැන හෙව්ව කියල?”

“සන්සුන් වෙන්න මිත්‍රයා. සන්සුන් වෙන්න. කලබල වෙන්න දෙයක් නෑ. අපිට කාලය ඕන තරම් තියෙනවා. ඒ නිසා අපි හිමින් සැරේ, පියවරෙන් පියවර මේ දේවල් කතා කරමු. ඔක්කොම එක පාර කියන්න ගියොත් ඔයාගෙ ඔළුව අවුල්වෙයි. මං දන්න හැමදෙයක්ම මට ඔයාට එකපාර කියන්න පුළුවන්. එහෙම කළොත් සමහර දේවල් ඔයාට තේරුම්ගන්න බැරිවෙන්න පුළුවන්. අනික මේ සම්පූර්ණ සිද්ධියේ මමත් දන්නෙ හරිම ටිකයි. ඒ හින්දා අපි මේ ටික හෙමින් පැහැදිලි කරගමු.”

“මුලින්ම ඔයාගෙ හිතේ ඔය තියෙන සැකය නැති කරන්න ඕනෙ. මං මෙහෙම කියන්නම්. මමත් ඔයා වගේම වරමක් හම්බවෙච්ච කෙනෙක්. ඔයාට කරන්න පුළුවන් වැඩ ටිකම මටත් කරන්න පුළුවන්. ඔයාට, දයාන්ට, කසුන්ට වගේ මටත් ස්පීඩ් එකෙන් යන්න පුළුවන්. ඊටත් වඩා වැඩ ගොඩක් මට කරන්න පුළුවන්. ඒව ගැන පස්සෙ කියන්නම්.”

“මං කොහොමද ඔයාව විශ්වාස කරන්නෙ? අනික මං ගැන කොයි කාලෙ ඉදන්ද දැනන් ඉන්නෙ?”

“දෙව්ගල කන්ද උඩදි ඔයාට කරන්ට් එකක් වගේ එකක් වැදුනේ. අන්න ඒ වෙලාවෙ ඉදන්ම මං ඔයා ගැන දන්නවා.”

“ඉනින් ඇයි එහෙනම් මාව හම්බවෙන්න ආවෙ නැත්තෙ?”

“ඒකට සුදුසු කාලයක් තියෙනව මිත්‍රයා. එතකන් අපි බලන් හිටියා. මොකද මේවා දැනගන්න වගේම තේරුම්ගන්න ඔයා සුදුසු මානසික මට්ටමකට එන්න ඕනෙ. ඒකට ඉතින් ටිකක් කාලය යනවා. දැන් කාලෙ හරි. අනිත් දේ තමයි ඔයාව තෝරගෙන තියෙන්නෙ අනිත් මිනිස්සුන්ට වඩා ඔයාගෙ විශේෂත්වයක් තියෙන නිසා.”

“කවුද මාව තෝරගත්තෙ? මොකක් කරන්නද?”

“හෝව් හෝව් මිත්‍රයා. කලබල වෙන්න එපා. සන්සුන් වෙන්න. ඔහොම මැදින් ප්‍රශ්න අහන්න ගියොත් ඔයාට මේක පැටලිලා තේරුම්ගන්න බැරි වෙයි. මං කිව්වනෙ. අපි මේව හිමින් සැරේ පැහැදිලි කරගමු. හැබැයි දැන් ඔයා තව ප්‍රශ්න දෙකක් ඇහුවනෙ. ඒ හින්ද ඒවට මං මුලින් උත්තර දීල ඉන්නම්.”

“මේක ඒලියන්සලගෙ පරීක්ෂණයක්. ඒ කට්ටිය ගැනයි, එයාලගෙ පරීක්ෂණ ගැනයි පස්සෙ මං දන්න විස්තර ඔක්කොම කියන්නම්. අවුරුදු සිය ගාණක ඉදන් එයාල මේ පරීක්ෂණය කරනවා. ඉතින් මේ කාලෙ පරීක්ෂණයට දාල තියෙන කට්ටියගෙන් දෙවෙනියට සාර්ථකම එක්කෙනා තමයි ඔයා. පළවෙනියා කවුද කියල හිතාගන්න පුළුවන් නේද?”

කිසිවක් නොපැවසූ ආකාශ් කල්පනා කරන්නට විය. පළවෙනියා මොහුද? ඒ ඔහුගේ සිතට නැගුනු සිතිවිල්ලයි.

“මිත්‍රයා. ඔයා හිතපු දේ හරි. දැනට පළවෙනියා මං තමයි. හැබැයි පේන විදියට තව ටික දවසකින් ඔයා මාව පහුකරගෙන යයි වගේ.” ආකාශ්ගෙන් පිළිතුරක් නොලැබුණු නිසා ගිහාන් කීවේය.

එම වදන් ඇසූ ආකාශ්ගේ සිතට තවත් අලුත් විස්මයක් එකතු විය. මොහු තමාගේ සිතෙහි ඇති වූ දෙය නිවැරදිව කීවා නොවේද?

“කොහොමද මං හිතපු දේ දැනගත්තෙ? ඔයාට අනුන්ගෙ හිත් කියවන්නත් පුළුවන්ද?”

“ඔන්න ඔන්න, ආපහු අලුත් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා. හරි කමක් නෑ. ඒකටත් උත්තර දීල ඉන්නම්කො. උත්තරේ ඔව්, ටිකක් දුරට පුළුවන්. හැබැයි මං ඒක කළේ සම්පූර්ණයෙන්ම මගේ මානසික හැකියාවෙන් නම් නෙමෙයි. අපේ තියෙනව පොඩි උපකරණයක්. ඒකෙ උදව්වෙන් තමයි මං දැන් ඕක කළේ. ඒ ටූල් එකෙන් හිත කියවන්න විතරක් නෙමෙයි, හිතට පණිවිඩ දෙන්නත් පුළුවන්. ඇත්තටම අපි දෙන්නට කතා කරන්න මොබයිල් ෆෝන් ඕනෙ නෑ. මං මේ දැන් මේකෙන් කෝල් එකක් ගත්තෙ ඔයාට මුල්ම වතාවට කතා කරන හින්දා. එකපාරටම හිතට කතා කළොත් ඔයා කලබල වෙන්න තිබුණා, ඒකයි. මේ තමයි මං ඔයාට ෆෝන් එකෙන් කතා කරන මුල්ම වගේම අන්තිම වතාව. තව ටික දවසකින් ඔයාටත් අර ටූල් එක පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් වෙයි. මේවා ටිකක් බරපතල සංකීර්ණ කාරණා. වෙන වෙලාවක ඒ ගැන කියල දෙන්නම්.”

“හරි…. මේ පරීක්ෂණය ගැන ඔයා දැනට දැනගන්න ඕන ටික මං කියල ඉන්නම්. ඔයා වගේම තව කට්ටිය මේ පරීක්ෂණයට දාල තියෙනවා. දයානුයි. කසුනුයි වගේම ඔයා අර සීසීටීවී වලින් දැක්ක සාප්පුව කඩපු හොරයි, බැංකුව කඩපු හොරයි මතකයිනේ. ඒ දෙන්නත් ටෙස්ටින් වලට දාපු දෙන්නෙක්. හැබැයි ඒ දෙන්නගෙම පවර්ස් දැන් අයින් කරල තියෙන්නෙ. වැරදියට පාවිච්චි කරපු නිසා.”

“මං හිතන් හිටියෙ ඒ හොරකම් දෙකම කළේ එක්කෙනෙක් කියල.”

“නෑ නෑ. දෙන්නෙක්. මීට කලිනුත් ඔය වගේ ලැබිච්ච පවර්ස් වැරදියට පාවිච්චි කරපු අයගෙන් ඒක අයින් කරල තියෙනවා. අද උදේ අපි දයාන්ගෙනුත් පවර්ස් අයින් කළා.”

“අයින් කළා? ඇයි එයා මොකද්ද කළේ?”

“මේ වගේ පවර්ස් වැරදි විදියට පාවිච්චි කළොත් සමාජෙ තියෙන බැලන්ස් එක නැති වෙනවා. ඔයාට ඒක තේරෙනව ඇතිනෙ. දයාන් දැන් කාලෙක ඉදන් එයාට ලැබිච්ච පවර්ස් එයාගෙ පුද්ගලික ඇරියස් කවර් කරන්න පාවිච්චි කරනවා.”

“ටෝනිට ගහපු එකද?” ආකාශ් විමසුවේ දයාන් විසින් සිදුකරන වෙනත් වැඩ ගැන නොදන්නා නිසාය.

“ඒක එකක් විතරයි. ටෝනිත් එක්ක එයාගෙ ලොකු ඇරියස් එකක් තියෙනවා. අවුරුදු ගාණකට කලින් ටෝනි දයාන්ගෙ වයිෆ්ට කරදරයක් කළා. ඒ හින්ද තමයි එයා ටෝනිට යහතින් ඉන්න දෙන්නෙ නැත්තෙ. ඒකත් කමක් නෑ කියමුකො. මොකද ඒක එයාට වෙච්ච අසාධාරණයක්නෙ. හැබැයි දැන් දවස් තුනකට කලින් එයා ටෝනිගෙ වයිෆ් වගේ ඉන්න අශානිව ටෝනි බලාගෙන ඉන්දෙද්දිම රේප් කළා. ඒ දෙන්නගේ ප්‍රශ්න වලට වෙන කෙනෙක්ට දඩුවම් විදින්න වුණා. ඒකයි මං කිව්වෙ වැරදියට පාවිච්චි කළොත් සමාජෙ තියෙන බැලන්ස් එක නැති වෙනව කියල. දැන් අදත් දයාන් ඒකමයි කරන්න හැදුවෙ. මොකද අශානි පෙනුම තියෙන ලස්සන ගෑනු කෙනෙක් හින්ද දයාන්ට අශානි ගැන ආස හිතිලා. ඒ හින්ද එයාල මේකට මැදිහත් වෙලා දයාන්ගෙන් පවර්ස් අයින් කළා.”

“කොහොමත් එයාල දයාන්ව මේ පරීක්ෂණයෙන් අයින් කරන්න තමයි හිටියෙ. කිසිම දියුණුවක් නෑ. අඩුම තරමින් තමන්ට පවර්ස් හම්බවුණේ මොකටද කොහෙන්ද කියලවත් හිතන්න එයාට ඕනකමක් නෑ. කසුන් ගැනත් තව ටිකක් බලල එයාල තීරණයක් ගනි.”

“ඇයි? කසුනුත් දයාන් වගේ අවුල් වැඩ කරනවද?”

“දයාන් තරම් නම් නෑ. හැබැයි කසුන්ගෙත් ප්‍රශ්න ටිකක් තියෙනව. ලොකුම හේතුව තමයි අපි බලාපොරොත්තු වෙන මානසික මට්ටමට එන්න ට්‍රයි කරන්නෙ නැති එක.”

“ඉතින් මෙයාල වැඩේට සුදුසු නැත්තම් ඇයි පවර්ස් දුන්නෙ? දෙන්න කලින් මේකට ගැලපෙනවද කියල චෙක් කරන්න බැරිද?”

“හොද ප්‍රශ්නයක්. ඒක මං විස්තර කරන්නම්. ඊට කලින්… දැන් ඔයාට කසුන්ගෙන් කෝල් එකක් එයි. එයා කියන්න හදන්නෙ දයාන්ගේ පවර්ස් නැති වුණා කියල. ඔයා දැන් ඕක ආන්සර් කරන්න ඕනෙ නෑ.”

ගිහාන් එය පවසා අවසන් වෙනවාත් සමගම ආකාශ්ගේ ජංගම දුරකතනයට ඇමතුමක් ලැබෙන්නට විය. එහි තිරය දෙස බැලූ ආකාශ් දුටුවේ ඇමතුම කසුන්ගෙන් බවයි. නමුත් ගිහාන්ගෙන් ලැබුණු උපදෙස් අනුව ඔහු එම ඇමතුමට පිළිතුරු දීමට නොගියේය.

“කෝල් එක නැවතුනා නේද? හරි. ඔයාගෙ ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ තමයි එයාල පවර්ස් දෙන්න හදන කෙනාගෙ බොඩි එකයි, ජානයි, හැසිරීමයි චෙක් කරනවා. හැමෝගෙම ඇගවල් වලට මේ පවර්ස් ඔරොත්තු දෙන්නෙ නෑ. මේක නිකං හරියට ඔයාගෙ ස්නායු පද්ධතියටයි, මොළේටයි සොෆ්ට්වෙයාර් එකක් දානව වගේ වැඩක්. ඊළගට ජාන වලිනුයි, හැසිරීමෙනුයි තමයි ඒ කෙනාගෙ හැටි දැනගන්නෙ. ඒ ඇරෙන්න එයාලට මනුස්සයෙක්ගෙ හිතක් අනාගතයෙදි මොන විදියට වැඩ කරයිද කියල කියන්න බෑ. පවර්ස් හම්බවුණාට පස්සෙ සමහර අයගෙ වෙනස්ම ගති ලක්ෂණ මතු වුණා. දයාන්ටත් වුණේ ඒකම තමයි. ඒක ඉතින් මිනිස්සුන්ගෙ හැටි. එයාල කොහොමත් ඒ වගේ දේවල් බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි ඉන්නෙ. ඉතින් කවුරු හරි අවුල් විදියට දිගටම වැඩ කරන්න ගියොත් එයාල ඒ කෙනාගෙ පවර්ස් අයින් කරල දානවා.”

“තව දෙයක්. පවර්ස් දීපු හැමෝගෙම හිත් වලට එයාල හැගීමක් දෙනව මේ හැකියාව කාටවත් නොකියන විදියට ඉන්න ඕනෙ කියල. ඔයත් මේ ගැන ගෙදර අයට කියන්න මෙච්චර පරක්කු කළේ ඒකයි.”

එය සැබෑවක් බව ආකාශ්ට අත්දැකීමෙන්ම සිතුණි. තමාගේ විශේෂ හැකියාවන් ගැන වෙනත් අයෙකුට පැවසීම පිළිබදව මේ මොහොතේදී පවා ඔහු තුල ඇත්තේ තදබල පසුගාමී බවකි. ඉන්පසුව ආකාශ් ඇසීමට සිතුවේ කාලයක සිට ඔහුගේ සිතෙහි නලියමින් තිබුණු ප්‍රශ්නයකි.

“එයාල මේ පවර්ස් දෙන්නෙ පිරිමි අයට විතරයිද? ගෑනු අයට දෙන්නෙ නැද්ද?”

“මං දන්න විදියට තාම නම් දීල නෑ. මොකද එයාල ගෑනු අයට වෙන පරීක්ෂණයක් කරනවා.”

“ඒ මොකද්ද?”

“එයාලට ඕන විදියට ජාන වෙනස් කරපු දරුවෙක් මනුස්ස ගෑනු කෙනෙක්ගෙ ගර්භාෂයේ හදන්න පුළුවන්ද කියන එක.”

“ඒ කිව්වෙ? ඒලියන් කෙනෙක් උපද්දවන්නද?” 

“නෑ නෑ. මනුස්සයෙක්ම තමයි. හැබැයි එයාලට ඕන විදියට වෙනස් කරපු කෙනෙක්. එයාල දැන් ඔයාලගෙන් කරන්නෙ ඉන්න මිනිස්සුන්ට පවර්ස් දිල එයාලට ඕන විදියට හදන්න පුළුවන්ද කියල බලන එකනෙ. එහෙම නැතුව කෙලින්ම එයාලට ඕන විදියෙ කෙනෙක් උපද්දවන්න පුළුවන්ද කියල තමයි මේකෙන් බලන්නෙ. ඉතින් ඒකට එයාල පවර්ස් දීපු අයගෙනුත් සමහර විට පොඩි උදව් ගන්නවා.”

“ඒ කිව්වෙ? මොනවද ගත්ත උදව්?”

“ලිංගික සංසර්ගය තමයි ඉතින්. එයාල කරන්නෙ ඒ වගේ දරුවෙක් හදන්න සුදුසු ගර්භාෂ තියෙන ටිකක් පෙනුම තියෙන ගෑනු අයව පවර්ස් දීපු අය ළගට යවන එක. ඒකෙන් එයාලට කළල කිහිපයක්ම ලැබුණා. හැබැයි මං දන්න විදියට තාම ඒ පරීක්ෂණයෙ නම් ඒ හැටි සාර්ථකත්වයක් නෑ.”

“මටත් කළේ එකම තමයි නේද?”

“හරියමට හරි. ඔයාම පොඩ්ඩක් කල්පනා කරල බලන්න. ඔයාට සාමාන්‍යයෙන් ආශ්‍රය කරන්න ලැබිච්ච කෙල්ලන්ගෙ පොදු ලක්ෂණයක් ඔයාට ක්ලික් වුණේ නැද්ද?”

“පොදු ලක්ෂණයක්?”

“ඔව්, මං ප්‍රශ්නෙ තව ටිකක් ලේසි කරන්නම්. නිශායි, ඔයාට තව ක්ලබ් එකේදි හම්බවුණේ මීනා කියල කෙල්ලෙක්ව. අන්න එයයි, නිම්සරායි, ඉමල්කයි. අන්න ඒ කට්ටිය ගැන කල්පනා කරල බලන්නකො.”

ආකාශ් තත්පර කිහිපයක් ඔවුන් ගැන කල්පනා කරන්නට විය. ඔවුන් සියලුදෙනාම මනා පෙනුමැති රූමත් තරුණියන්ය. ඒ හැර වෙනත් පොදු ලක්ෂණයක් ඔහුට කල්පනා නොවිය. චරිත වශයෙන් ගත් කළ ඔවුන් සියලුදෙනා එකිනෙකට වෙනස් චරිත විය.

“මෙහෙමයි. ඒ කට්ටියම ගොඩක් ලස්සනයි. ඒ ඇරෙන්න නම් මට…”

“හරි. ඒක තමයි පොදු ලක්ෂණේ. එයාල ඒ කෙල්ලොන්ගෙ හිත් වලට… හරියටම කිව්වොත් හිත් වලටම නෙමෙයි, ස්නායු පද්ධතිය හරහා හිතට දැනෙන විදියට පොඩි සිග්නල් එකක් යැව්වා ඔයාව දිගටම ආශ්‍රය කරන්න ඕනෙ කියල හිතෙන විදියට. ඔයා හොද කෙනෙක්, තව ඔයා විශ්වාස කරන්න පුළුවන් කෙනෙක් කියන දේවල් එයාලගේ හිත් වලට කැව්වා. ඉතින් දැන් එයාලගෙ හිතේ ඔයා ගැන තියෙන්නෙ හොද පොසිටිව් ෆීලින් එකක්. අනිත් දේ තමයි, ඔයා දන්නෙ නැති වුණාට නිශාගේ හිතෙත් ඔයා ගැන කැමැත්තක් තියෙනවා. ඒත් එයා ටිකක් තැන්පත් චරිතයක් නිසා ඒක එළියට පෙන්නන්නෙ නෑ. පොඩ්ඩක් මතක් කරල බලන්න ඔයා ලෝචනා ගැන නිශාට කියපු මුල්ම දවසේ මොකද්ද වුණේ කියල.”

ආකාශ්ගේ මතකය අතීතයට දිව යන්නට විය. එදා තමන් නිශා සමග එකට දහවල් ආහාරය ගත් දිනයකි. තමා එදින ලෝචනා ගැන පැවසූ විට ඇයගේ සිනහව අතුරුදහන් වී එක්වරම බිම බලාගත් බව ඔහුට සිහි විය. එසේම එදින ඇය හිසරදයක් යැයි පවසා වේලාසනින් රැකියාවෙන් නික්ම ගිය බවද ඔහුට මෙනෙහි විය.

“ඇයි ඉතින් ඔයාල එහෙම කළේ?”

“එයාල ඔයාව ටෙස්ට් කළා. ශාරීරිකවයි මානසිකවයි දෙවිදියටම ටෙස්ට් කළා. ඒ කෙල්ලෙක් එක්ක ඔයා කතා කරනකොට, ඒ කෙනෙක් ඔයාව අල්ලනකොට, ඔයත් එක්ක සෙක්ස් කරන්න ඕනෙ කියල කියනකොට… මේ හැම වෙලාවෙම එයාල ඔයාගේ හැගීම්, හැසිරීම, හෝමොන, ස්නායු, ඇග වැඩකරන විදිය… මේ ඔක්කොම එයාල චෙක් කළා.”

“දැන් නම් එයාල තීරණයකට ඇවිල්ල තියෙන්නෙ ඔයාව මොන විදියටද ඩිවලොප් කරන්න ඕනෙ කියල. හැබැයි කලින් එයාලට වෙන අරමුණකුත් තිබුණා. එයාලට ඕනකමක් තිබුණා ඔයාගෙ ෆෝමැට් එක… ම්… එහෙම කිව්වොත් ඔයාට තේරෙන එකක් නෑ. ෆෝමැට් එක නෙමෙයි, දැනට ඔයා ජාන කියල හිතාගන්නකො. ඔයාගෙ ජාන පාවිච්චි කරල එයාලට ඕන විදියට පොඩි වෙනස්කම් ටිකකුත් කරල අලුත් ජීවියෙක්, වෙන විදියට කියනව නම් ඔයාගෙම දරුවෙක් හදන්න. මං අර කලින් කිව්ව වගේ.”

“ඔයා දන්නෙවත් නැතුව ඔයාගෙ ශුක්‍රාණු අරගෙන ඕක කරන්න තිබුණා. ඒත් එයාලට ඕන වුණා එයාල කරන වෙනස්කම් එක්ක හැම පියවරක්ම ස්වභාවිකව වෙන විදිය චෙක් කරන්න.”

“අපි මුලින්ම ට්‍රයි කළේ මීනා පාවිච්චි කරල වැඩේ කරන්න. හැබැයි ඒක හරි ගියෙ නැති නිසා තමයි ඉමල්කවයි නිම්සරාවයි ඔයා ළගට එව්වෙ.”

ආකාශ්ගේ මුළු සිරුරම සීතල වී ගියේය. තව දුරටත් තමාගේ ජීවිතයේ පාලනය තමා සතු නොවන බවක් ඔහුට හැගුණි. නමුත් දැන් ඒ පිළිබදව සිතීමෙන් ඵලක් නැත. තමා සිටින තත්වය හැකිතාක් තේරුම් ගැනීමට උත්සහ කළ යුතු බව ඔහුට සිතුණි.

“මොකටද මගේ ජාන වලින් දරුවෙක් හදන්නෙ? අනික ඇයි මේකට මාව තෝර ගත්තෙ?”

“ම්… ඒක වෙනම පැහැදිලි කරන්න වෙනවා. මං ඒ ඔක්කොම කියන්නම්. හැබැයි දැන් නම් මට මේ ෆෝන් එකෙන් කතා කෙරුව ඇති වගේ. මොකද කියන්නෙ මිත්‍රයා. මං දැන් ඔයා ඉන්න තැනට එන්නද? අපි හම්බවෙලාම කතා කළොත් හොදයි වගේ.”

“මං දැන් ඉන්නෙ කොළඹ පොලිස් ක්වාටස් එකේ මගේ රූම් එකේ. වෙන කාටවත් පේන්නෙ නැති වෙන්න ඔයාට මෙතනට එන්න පුළුවන්ද?”

“මට ඕන වෙලාවක ඕන තැනකට යන්න පුළුවන්. මං ඔයා වගේ ස්පීඩ් දුවල නෙමෙයි එන්නෙ. වෙන විදියකට. ආවට පස්සෙ බලාගන්නකො.”

“හැබැයි පොඩි ප්‍රශ්නයක් තියෙනව. මේ රූම්ස් හරි පොඩියි. අපි කතා කරන දේවල් අනිත් පැත්තෙ ඉන්න කෙනාට ඇහෙන්න පුළුවන්.” ආකාශ් පැවසුවේ තමාට යාබද කුටියේ සිටින පුද්ගලයාද දුරකතන සංවාදයක යෙදෙනු ඔහුට මේ මොහොතෙහි ඇසුණු නිසාය.

“ඒ ගැන බයවෙන්න එපා. මට ඇවිල්ලා ඔයාගෙ රූම් එකෙන් සද්දෙ එළියට යන එක නවත්තන්න පුළුවන්. වෙන කවුරුවත් රූම් එක ඇතුලට එන එකත් නවත්තන්නම්. ඒ කිව්වෙ බලෙන් නෙමෙයි. අනිත් අයට ඔයා ගැන තියෙන අවධානය ටික වෙලාවකට නැති කරල දානව. එතකොට කාටවත් ඔයාගේ රූම් එක පැත්තට එන්න උවමනාවක් නැතිවෙනවා. හරි නේද? එහෙනම් මං දැන් එන්නද?”

“හරි. එන්න.”

ඇමතුම විසන්ධි විය. තත්පර තුනක් ගත වීමටත් පෙර තමා පිටුපසින් නැගුණු කට හඩ හේතුවෙන් ආකාශ් තිගැස්සී නැගී සිටියේය.

“ඔන්න මං ආවා. දැන් අහන්න එපා මං කොහොමද එකපාරටම මෙතනින් මතු වුණේ කියල. ඒක ටිකක් සංකීර්ණ දෙයක්. දැන් විස්තර කරන්න ගියොත් කියන්න ඕනම දේවල් ටික මගහැරෙනවා. ඒ හින්දා ඒක ගැන පස්සෙ කියල දෙන්නම්. ඉතින් මිත්‍රයා… මං ඔයාගෙ ඇදෙන් ඉදගත්තට කමක් නෑ නේද?”

ගිහාන් ඇසූ පැනයට එක්වරම පිළිතුරු දීමට නොහැකි තරමට ආකාශ් මවිතයට පත්ව සිටියේය. තමා ඉදිරියේ සිටගෙන සිටින්නේ ඉන්ද්‍රජාලිකයෙකු යැයි ආකාශ්ට හැගුණි. කළු පැහැති කලිසමක් සහ තද නිල් පැහැති කමිසයකින් සැරසී සිටි ගිහාන්ගේ මුහුණ අතිශයින්ම ප්‍රභාශ්වර විය. මීට පෙර ආකාශ් මෙවැනි ප්‍රභාශ්වර මුහුණක් දැක ඇත්තේ ජීවිතයේ එකම එක වතාවකදී පමණි. ඒ අනුරාධපුරයේ වනගත ආරණ්‍යය සේනාසනයක භාවනායෝගීව දිවිගෙවන ස්වාමීන් වහන්සේ නමකගේ මුහුණයි. සාමාන්‍යය මනුෂ්‍යයත්වය ඉක්මවා ගිය සළකුණු ගිහාගේ මුහුණින් ආකාශ්ට පැහැදිලිවම පෙනුනි. කෙසේ නමුත් තත්පර කිහිපයකට පසුව ගොතගසමින් වචනා ගලපා ගැනීමට ආකාශ් සමත් විය.

“ආ… ඔ… ඔව්. ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඉදගන්න.”